ze gaan allemaal weg straks
Ze gaan toch allemaal weg
Ik wist van het begin af aan dat er geen pup bij ons zou blijven. Ze zouden allemaal naar een fijn baasje gaan. 1tje zou bij ons mam gaan wonen, dus die zou ik nog heel vaak zien. Ik ga ook met haar naar training en naar show. Dus heerlijk genieten. Maar nu zitten ze daar. “mijn puppy kinders”zoals ik ze noem. Oke , je mag me een ei vinden, dat is dan maar zo. Mij aan te staren met hun mooie oogjes. Zouden ze het zelfde voelen als ik voor hun? Ik denk het haast wel. Ze herkennen mijn stem, geur, manier van lopen, geluiden van het eten klaarmaken. Ze kussen en knuffelen met me en komen heerlijk bij me gekropen. Deze 9 zijn nu al bijna 6 weken bij me. Eerst als kleine: molletjes” die veilig bij hun moeder kropen en nu als echte kleine hondjes. Hondjes met ieder hun eigen karaktertjes, die ik feilloos ken. Ieder met hun eigen streekjes en trekjes, ieder met hun bijzondere kenmerken. Ze kunnen er een enorme bende van maken, vooral de ochtendluchtjes zal ik niet gaan missen, maar de rest…..ja de rest wel, eigenlijk alles wel….. En dat moment gaat komen. Al heel snel. Over 2 weken al. Zal het ooit wennen? Nee ik denk het niet. Het zou niet goed zijn als dat gaat wennen. Hier heb ik al mijn ziel en zaligheid in gegooid!. Nachten wakker van zorgen, maar Ushi deed het super! Maar toch, gaat het allemaal wel goed? Komen ze goed aan ?Eten ze goed? Gaat Ushi er niet op liggen? Ushi die ziek werd en mijn hulp nodig had en daardoor de puppy’s ook. Wallen onder mijn ogen, maar geen moment spijt. Dit hoort erbij.
Nu loopt het allemaal soepel. De pups komen goed aan, ontwikkelen zich goed, zien er super uit! Spelen heerlijk buiten! En ook met Ushi gaat het allemaal super. De voedingen zijn gestopt en mevrouw krijgt langzaam haar figuur weer terug . Ik ben daar best jaloers op, want met mij ging dat niet zo snel . En over 2 weken is al dit moois weg. Slik…… nog even niet te veel aan denken. En alleen nog genieten van al de bijzondere momenten die deze 2 weken nog gaan brengen!!