puppiemiddag

Puppiemiddag!

Wat een gezelligheid deze zondag. Ik had de pups weer in mijn auto geladen. Gelukkig kan ons raam van de achterklep open en kon ik ze via deze kant in de kofferbak zetten.  Valt anders niet mee om 9 ondernemende en nieuwsgierige pups in de achterbak te krijgen zonder dat er 1 probeert te ontsnappen. Na een minuut of 10 piepen op een volhouder na, was het stil in de auto. Even mijn rijstijl aanpassen zodat er geen pups zouden butsen of rollen in de auto. Ik geloof dat niet iedereen in het verkeer hier blij mee was, maar dat is dan maar zo.

Bij Laura aangekomen had ze al een gezellig terras gemaakt met heerlijk eten en drinken. De pups gingen meteen op ontdekkingstocht in de grote buitenren. Gras!!!! Wat een feest en zand!! Mijn plaats is helemaal bestraat dus alleen met het uitstapje op het veld bij ons kunnen ze daar van genieten. Een minuut of 15 en dan de volgende groep. Maar hier konden ze lekker de hele middag spelen.

Langzaam kwamen de mensen binnen. De nieuwe eigenaren van het moois dat Ushi en Dani hebben gecreëerd. Jeetje wat ben ik trots op deze hondjes. En wat zijn de nieuwe baasjes trots. Zo leuk om te zien. Heerlijk knuffelen en spelen en dan nog een weekje wachten en dan mogen ze hun puppykinders meenemen.  Perun heeft ook nog met de pups gespeeld. En Papa Dani mocht ook nog komen kijken.  Daarna waren Luci, Fabio en Editha aan de  beurt. Goh het leek wel of Ushi aan het hek stond te piepen. Wat lijkt ze op haar moeder kwa geluidjes produceren. De pups waren reuze nieuwsgierig naar dat gepiep en gingen op onderzoek uit. Maar bij aankomst bij het hek, kregen ze een grom te horen van oma Lucy. “Wow”dat was wel even schrikken , en ze namen meteen gepaste afstand . Mooi hoe die hondentaal werkt. 

Na een uurtje vielen ze bij bosjes om. Lekker in de schaduw  of tussen de mensen.  Toen ze hun eten kregen hadden ze weer genoeg energie en begonnen weer opnieuw met het spel.  De mensen hebben een goede indruk gekregen over hoe de pups met elkaar omgaan en met hun omgeving.  Er rolden niet alleen maar de namen over het veld die ze in het nest hadden gekregen, maar ook de namen die ze vanaf volgende week zullen gaan krijgen.

Bij thuiskomst betrap ik me erop dat ik nog vaak de nest naam zeg, terwijl ik ze graag bij hun nieuwe naam wil noemen, zodat ze daar alvast aan kunnen wennen.  Beetje gewenning? Denk het wel…. Of kan ik gewoon geen afscheid nemen?!!