de bevalling van Ushi
Op 1 maart 2015 is Ushi bevallen van 9 prachtige pups. 4 reutjes en 5 teefjes.
Zaterdag 28 april begon Ushi wat symptomen te vertonen. Ze ging zich legen. Dat wil zeggen dat ze haar darmen leeg maakt. Ze begon flink te hijgen en was onrustig, Ik heb meteen Laura geappt en dit doorgegeven, Zij is toch mijn ervaren achterhand. De hele dag bleef zij dit doen. Net deze dag zouden wij een dagje naar familie gaan. Eigenlijk wilde ik niet weg, want voelde me toch schuldig om Ushi alleen te laten. Maar we zouden maar een uurtje rijden van huis zijn en mama was bereidt om bij Ushi te komen zitten. Ook vertelde Laura dat deze tekenen soms wel 3 dagen aan konden houden. Ushi had ook nog geen persdrang dus we zijn toch maar gegaan. Maar hoe gezellig het ook was, ik zat niet op mijn gemak. Mama hielt mij op de hoogte en zo hebben we toch de dag vol gemaakt.
Toen wij thuis kwamen zag ik dat Ushi blij was dat we er waren. Ze begon ook heftiger te ademen. Ik wilde haar niet alleen laten deze nacht dus heb ik een bedje op de bank gemaakt. Geen oog dicht gedaan, want Ushi zocht telkens troost bij mij en had het veel te druk met graven in de kist en ijsberen door de kamer. Ook gaf ze aan dat ze om het half uur naar buiten wilde. Gelukkig was ik niet helemaal alleen deze nacht want Laura , mama en de groepsapp van het vorige nestje van Laura hebben mij gezelschap gehouden. Wij hebben 11 jaar gelden een nestje gehad van maltezer leeuwtjes, ik ben bij de bevalling geweest van de hond van mijn moeder en heb heel veel informatie gelezen, maar als het dan om je eigen hond gaat, heb je een gevoel dat je bij je draagt, wat toch wel gezonde spanning gaf, misschien wat onzekerheid en toch ook wel angst. Ik had al tegen Laura gezegd, als je mijn telefoontjes beu bent dan moet je dat zeggen hoor en als je voor niks moet komen vind ik ook zo vervelend, maar zei gaf het liefste antwoord dat ze mij kon geven “ Ik kom nooit voor niks, ik kom voor jou en voor Ushi”.
Ik wist dat Laura s nachts niet kon komen , omdat haar man om 5 uur moet werken , maar ze kon s morgens wel meteen komen als dat nodig was. Gelukkig waren mama en Wendy bereid om mij s nachts eventueel te helpen. Dat geeft wel een fijn gevoel, want ook al weet ik zeker dat het me alleen ook wel was gelukt, een paar extra handen en kennis is altijd fijn. En gewoon iemand om je heen.
De hele ochtend en middag bleef het een beetje het zelfde. Wel hijgen en onrustig en de werpkist omgraven, maar niks gaf aan dat de bevalling ging beginnen. Tot ze rond 14.30 naar buiten wilde en ze flink wat slijm verloor. Ik wist dat dit bij de bevalling zou horen, maar wanneer die dan begint is ook weer onduidelijk. Bij het ene artikel staat geschreven dat de bevalling binnen 2 a 3 uur begint en ergens anders staat weer dat de teef wel twee dagen voor de bevalling de slijmprop kan verliezen. Toch maar weer ff Laura geappt. Ze beloofde om s middags te komen. Om 15.45 was ze bij me. Ze heeft Ushi geobserveerd en zag niet duidelijke tekenen dat ze meteen zou beginnen,
Tot Ushi om 16.03 bij de bank stond en Laura zei “staat ze nu te persen?”Ik kijken en jawel hoor, het vruchtzakje hing er al uit. Ushi is naar de werpkist gelopen en daar werd het eerste meisje geboren. Wat een ontroerend gebeuren is dat toch. Zo mooi om te zien hoe de natuur zijn werk doet. En zo prachtig om te zien hoe Ushi meteen moeder werd. Ushi heeft geen persweeën gehad. Heel apart en Laura had dat ook nog niet gezien. Bij Ushi zag je bloed, ze ging zich schoonlikken en ondertussen kwam er een pup. In het totaal heeft ze er 5 uur overgedaan. En dan te bedenken dat tussen nummer 8 en 9 1 uur en 40 minuten zat. Een droombevalling zonder complicaties. Geen overleden pups, geen knikstaartjes en geen Hubertusklauwtjes. Ook niet de zorgen om een pup of die het wel of niet zou gaan redden. Nu kan er natuurlijk altijd iets gebeuren, maar de start van dit 9 –tal is super!!!
