Dag 31

Dag 31.

Afgelopen zondag zijn ze voor de 2^de keer ontwormt. Dit doe ik tijdens het eten. Niet  met pilletjes, want ik weet nog hoe ons mam aan het pielen was met die kleine pilletjes, dat ik pasta gebruik. Gemakkelijk via een spuitje toedienen en de pups vinden het gelukkig nog lekker ook.

Eten gaat perfect. Ik heb de hoeveelheid verhoogd, want ik had het idee dat ze we wat meer mochten hebben. Niet aan de gewichten hoor , want ze komen prima aan, maar meer aan de manier of ze tevreden zijn met hun eten. Zo een verpakking van het eten is maar een richtlijn en als ik me aan hun cijfers zou houden, dan zou  ik hier 9 kleine hongerige puppy.s hebben.  Dus ze boffen maar hahaaha. Ik geef ze nog steeds niet tegelijk eten uit de trog. Voor mijn eigen gevoel heb ik het zo meer onder controle. Ieder hun eigen bakje, waar ze heerlijk uit kunnen smullen. De bakjes worden dan ook pas verlaten als de veelvraten ze helemaal hebben leeg gelikt.  Gelukkig voor Ushi blijft er nog wel eens een vleesje achter, en mag zij de bakjes schoonlikken.

Ushi krijgt weer gewoon het eten dat ze voor de zwangerschap ook kreeg. Omdat ze niet meer voedt hoeft ze ook geen extra energie binnen te krijgen. Als het aan Ushi lag ging ik gewoon met de hoeveelheid, maar dan zou ze over een 2 weken modder vet en kogel rond zijn. Niet dus Ush.  Wel mogen de pups nog steeds staand bij haar “sabbelen”maar meer dan sabbelen is het niet, want Ushi houdt het snel voor gezien.

Behalve gisterenavond. Er waren puppykopers op bezoek  en we zaten lekker in de ren. Ushi stond voor het hek te piepen. Niet dat ze ontzettend zielig is , want normaal gaat ze er ook niet meer vaak in, maar gewoon omdat wij er in zaten. Na een tijdje heb ik haar er bij gelaten en ze begon meteen met het wassen van de pups en aandacht vragen van de mensen die in de ren zaten.  Tot ze in de kist ging liggen….ja liggen!! De pups in vliegende vaart terug de kist in, naar de geur van hun moeder. Na 2 minuten waren er 9 pups heerlijk aan het soebelen bij Ushi. Wij zittend in een lege ren………. Ushi keek ons aan met een blik van “zo deze zijn van mij, jullie hebben genoeg geknuffeld”

Het emo moment:

Ik heb van het begin af aan de instelling gehad dat ze allemaal weg gingen. Er zou er geen blijven ( en dat gebeurt nog steeds  niet), en zo zou het zijn. Ik er moeite mee hebben? Nee joh, want zo was het gewoon. Tot van de week. Ik had ze savonds eten gegeven en was even bij ze gaan zitten. Zomaar even kijken naar het mooist dat Ushi en Dani hadden gemaakt . 9 prachtige pups keken mij aan, met van die mooie glimmende oogjes…daar kwam het binnen….”jeetje , kleine boefjes, nog maar 3.5 week en dan zal deze kist leeg zijn. Dan zijn jullie allemaal naar jullie nieuwe baasjes vertrokken” “slik” de  meiden hadden al aangegeven dat ze niet bij het “vertrek”moment aanwezig wilde zijn. Nu snap ik wel waarom.